De twee strengen die vormen van DNA worden bij elkaar gehouden door specifieke waterstof binding tussen purines en pyrimidines (A paren met T; en G paren met C). De grootte van een nucleïnezuur molecuul is vaak beschreven in termen van het aantal basenparen (symbool: bp) of duizend basenparen (kilobase paren; symbool: kb; een handiger eenheid) bevat.